همانطوريکه اشاره شد اين پرندگان به انرژی و شهد فراوانی نياز دارند به طوريکه در طول روز تا 5 برابر وزن خود شهد می خورند لذا سراغ گل هايي که غلظت قند در شهد آنها کمتر از 15 درصد باشد نمی روند و گل هايي را ترجيح می دهند که شهد آنها حدود 25 درصد قند دارد. اين عامل به عنوان يک نيروی انتخابگر سبب می شود شانس گرده افشانی و تکثير گل های با شهد بيشتر افزايش يابد . از طرفی پرنده ی شهدخوار از نظر حس بويايي چندان قوی نيستند. در مقابل گل هايي که توسط اين پرندگان گرده افشانی می شوند بوی زيادی توليد نمی کنند درعوض شهد زيادی را می سازند . توليد شهد زياد مشکلاتی را به دنبال دارد مثلاً حشراتی همچون مگس ها  را به سمت خود جلب می کند , يک مگس می توانند بارها وارد يک گل شده و از شهد آن استفاده کند بدون آنکه به گرده افشانی گل کمک نمايد .

   اين گل ها برای جلوگيری از اين مشکل چندين سازگاری جالب کسب کرده اند : رنگ اين گل ها قرمز يا نارنجی است حشرات برای اين رنگ ها , کوررنگ هستند و  اين رنگ ها را به صورت خاکستری يا سياه می بينند بنابراين کمتر جذب اين گل ها می شوند اما همين رنگ های قرمز و نارنجی مرغ مگس را به سمت خود جلب می کند در ضمن گل هايي که توسط حشرات گرده افشانی می شوند شهدی توليد می کنند که فراوان ترين قند موجود در آن,  گلوکز و فروکتوز است اما گل هايي که توسط اين پرندگان گرده افشانی می شوند شهدی می سازند که غلظت ساکارز در آن زياد است, ساکارز ,  قند مورد علاقه ی اين پرنده است . از طرفی اين گل ها به شکل يک شيپور يا استوانه ی عميق هستند که حشرات برای رسيدن به انتهای آن دچار مشکل می شوند ولی مرغ مگس با دارا بودن منقاری طويل به راحتی می توانند به انتهای گل دسترسی پيدا کند. در ضمن لبه های اين گل ها تقريبا صاف است بنابراين تکيه گاهی برای حشره که با استفاده از آن به تغذيه از شهد گل بپردازد, وجود ندارد .

گروه آموزشی زیست شناسی استان کرمان