مقدمه و اهداف: با توجه به تغيير الگوي بيماريهاي واگير و عفوني و بيماريهاي غير واگير و مزمن و بيماريهاي رواني در دهه هاي اخير و خصوصا شيوع افسردگي و نقش مذهب در پيشگيري و درمان بيماريها و اختلالات رواني و خصوصا اهميت نقش نماز در اين زمينه، پژوهش حاضر جهت تعيين ميزان افسردگي در دانشجويان که به نماز اهميت نمي دهند، آنها که نماز مي خوانند و آنها که بيشتر با نماز مانوس هستند و به شرکت در اجتماع مسلمين و وقت نماز هم اهميت مي دهند انجام گرفت.
مواد و روش کار: اين پژوهش يک مطالعه توصيفي تحليلي است. نمونه شامل 300 نفر دانشجويان که به روش تصادفي خوشه اي انتخاب شده اند جهت گردآوري اطلاعات فردي، اطلاعات فردي مربوط به نگرش نسبت به نماز و اطلاعات مربوط به رفتارهاي مذهبي و نماز پرسشنامه مورد استفاده قرار گرفت. نيز آزمون استاندارد افسردگي بک جهت تعيين ميزان افسردگي واحدهاي مورد پژوهش استفاده شده است و داده ها پس از جمع آري توسط نرم افزار SPSS و آزمونهاي آماري کاي دو، آناليز واريانس، تي و ضريب همبستگي پيرسون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
نتايج: پژوهش نشان مي دهد ميانگين نمره افسردگي در کساني که نگرش مثبت نسبت به نماز داشته اند، آنها که هر روز و مرتب نماز مي خوانند، کساني که نگرش آنها نسبت به خود فردي مذهبي است و کساني که به اوقات نماز در مساجد و انجام تکاليف ديني اهميت مي دهند به طور معناداري پايين تر است (P<0.05). البته بين نماز خواندن با نخواندن و ميزان افسردگي رابطه وجود داشت اما از نظر آماري معنادار نبود. همچنين گرايش نسبت به نماز دربين خانمها نسبت به آقايان به طور معناداري بيشتر بود.
بحث و نتيجه گيري: با توجه به اينکه نتايج پژوهش نشان مي دهد نماز خواندن واهميت دادن به ساير مستحبات موجب کاهش ميانگين نمره افسردگي مي شود، پژوهشگران پيشنهاد مي کنند براي برخورداري از فوايد جسمي و روحي - رواني نماز در کاهش و رفع افسردگي نسبت به ترويج فرهنگ نماز و اقامه نماز در دانشگاهها و جامعه اقدامات موثرتري انجام گيرد.