جاسازي يک وسيله الکترونيکي در بدن يک جانور کار سختي نيست، اما اندازه وسيله‌اي که استفاده مي‌کنيد به باتري آن بستگي دارد. در حال حاضر تعداد زيادي از دانشمندان بر روي باتري‌هايي که بر اساس پروسه‌هاي متابوليک طبيعي حيوانات کار مي‌کنند، تحقيق و بررسي مي‌کنند. در يکي از اولين نمونه‌هاي موفق، تيمي از دانشگاه کلارکسون و بن گوريون يک سلول سوخت زيستي را در بدن يک حلزون کار گذاشته‌اند، که با استفاده از گلوکز موجود در خون حلزون، الکتريسيته توليد مي‌کند. وقتي که الکترودهاي اين سلول به يک مدار خارجي وصل مي‌شوند مي‌توانند از 0.16 تا 7.45 ميکرووات الکتريسيته توليد کنند. براي روشن شدن موضوع بد نيست بدانيد يک باتري ساعت مچي توان تقريبي يک ميکرووات دارد. اين تحقيق به وسيله پروفسور اوگني کاتز رهبري مي‌شود و در ژورنال انجمن شيمي آمريکا به چاپ رسيده است.

جلبک هاي دريايي، جايگزين سوخت هاي فسيلي مي شوند!

طي چند ماه اخير، محققين در ساير دانشگاه‌ها توانسته‌اند عمل جاسازي سلول سوخت زيستي را در بدن حشرات با موفقيت انجام دهند. اما عمر کوتاه اين موجودات باعث مي‌شد تا باتري‌هايي با عمر چند هفته‌اي داشته باشيم. اين در حالي است که حلزون مي‌تواند تا چند ماه انرژي پايدار توليد کند. متاسفانه پس از گذشت 45 دقيقه انرژي توليدي حلزون تا 80% کاهش يافت که براي حل اين مشکل يا بايد راهي براي توليد انرژي بيشتر پيدا کرد و يا آن را براي استفاده بهينه در آينده ذخيره کرد.

 اين آزمايش کاربرد بسيار مهمي در تحقيقات و نظارت بيولوژيکي دارد. چرا که يک باتري که توسط يک جانور شارژ مي‌شود مي‌تواند در دستگاه‌هاي مکان ياب يا ثبت کننده اطلاعات که به حيوانات متصل مي‌شوند، مورد استفاده قرار گيرد و مدت زمان بسيار بيشتري نسبت به باتري‌هاي معمولي کار کنند. همچنين محتمل است که بالاخره بتوان از اين انرژي براي عضوهاي الکترونيکي که در بدن انسان کار گذاشته مي‌شود، استفاده شود (مثلا باتري قلب). هر چند، ژنراتورهايي که از گرماي بدن يا انرژي جنبشي استفاده مي‌کنند، هنوز هم کاربردي‌تر به نظر مي رسند، کاتز مي گويد که تصميم دارد سلول‌هاي سوخت زيستي را در جانوران بزرگ‌تر مثل خرچنگ آزمايش کند.